δέρκω

δέρκω (δέρκεν: pf. δέδορκε（ν): med. δέρκομαι, -εται: aor. pass. pro med. δρακείς, -έντες, δρακεῖς（α))

a look upon, see τὰς δὲ Θεοξένου ἀκτῖνας πρὸς ὄσσων μαρμαρυζοίσας δρακείς, ὃς μὴ πόθῳ κυμαίνεται fr. 123. 3.

λαγέταν γάρ τοι τύραννον δέρκεται, εἴ τιν' ἀνθρώπων, ὁ μέγας πότμος P. 3.85

ἄνευ σέθεν οὐ φάος, οὐ μέλαιναν δρακέντες εὐφρόναν τεὰν ἀδελφεὰν ἐλάχομεν ἀγλαόγυιον Ἥβαν N. 7.3

c. acc. cogn., παρθένος ἀπύει, πολεμίων καμάτων ἐξ ἀμαχάνων δρακεῖσ' ἀσφαλές with secure gaze P. 2.20 ἔν τε δαμόταις ὄμματι δέρκομαι λαμπρόν my gaze is bright N. 7.66 fragg. ]φλόγα δέρκομ[ Δ. 4b. 9. ]οδέρκεν ἐπομοσς[ (cf. Hesych. δέρκειν· βλέπειν: v. Page, P. M. G. 918c. 1) Πα. 22i. 1.

b intrans. pf., shine, appear met.

τὸ δὲ κλέος τηλόθεν δέδορκε τᾶν Ὀλυμπιάδων O. 1.94

τίν γε μέν ἀεθλοφόρου λήματος ἕνεκεν Νεμέας Ἐπιδαυρόθεν τ' ἄπο καὶ Μεγάρων δέδορκεν φάος N. 3.84

βαθυκρήμνοισι δ' ἀμφ ἀκταῖς Ἑλώρου δέδορκεν παιδὶ τοῦθ Ἁγησιδάμου φέγγος ἐν ἁλικίᾳ πρώτᾳ N. 9.41